درمان پارگی تاندون زانو

پارگی تاندون پاتلا خود به خود بهبود نمی یابد و در صورت عدم درمان ممکن است موجب ضعف عضلات چهارسر و ناتوانی در انجام فعالیت های روزمره از قبیل راه رفتن گردد. انتخاب شیوه درمانی به چندین فاکتور عمده از قبیل نوع و اندازه پارگی، سطح فعالیت و سن فرد بستگی دارد. با توجه به این عوامل و نظر پزشک ممکن است درمان های جراحی یا غیرجراحی به منظور اصلاح این وضعیت به کار گرفته شوند.

درمان های غیرجراحی
پارگی های جزئی و بسیار کوچک به خوبی به درمان های غیرجراحی پاسخ می دهند. این در حالی است که پارگی های کامل همواره نیاز به عمل جراحی خواهند داشت.

بی حرکت کردن عضو به عنوان اولین قدم در درمان محافظه کارانه پارگی تاندون زانو به کار می رود. ارتوپد در این موارد توصیه به بی حرکت سازی زانو و بستن آن با بریس می نماید. به این ترتیب زانو در حالت صاف باقی مانده و بهبود آن تسریع می گردد. بسیاری از اوقات برای جلوگیری از گذاشتن وزن بر روی پای آسیب دیده، نیاز به عصای زیر بغل (Crutches) خواهید داشت. مدت زمان استفاده از ثابت کننده زانو (زانوبند ایموبلایزر) یا بریس بین ۳ تا ۶ هفته تخمین زده می شود.

فیزیوتراپی نیز پس از فروکش کردن درد و تورم اولیه به بیماران توصیه می شود. برخی تمرینات ورزشی در بازیابی قدرت و محدوده حرکت عضو نقش دارند. در هنگام استفاده از بریس نیز پزشک ارتوپد ورزش هایی را جهت تقویت عضلات چهارسر ران پیشنهاد می کند. بالا بردن اندام تحتانی به طور مستقیم (Straight leg raise) از جمله این ورزش هاست. به مرور زمان پزشک اقدام به باز کردن قفل بریس نموده و به این ترتیب آزادی عمل بیشتری در حرکت به شما می دهد. در طی دوره نقاهت به تدریج تمرینات استقامتی بیشتری جهت تقویت تاندون زانو برای شما تجویز می گردد.

درمان جراحی
اکثر افرادی که دچار پارگی کامل تاندون پاتلا می شوند، برای بازیابی عملکرد زانوی خود نیاز به عمل جراحی خواهند داشت. ترمیم جراحی شامل اتصال مجدد تاندون پاره شده به کشکک بوده و هرچه زودتر و با فاصله کمتری از آسیب انجام شود نتایج بهتری خواهد داشت. ترمیم زودهنگام مانع از ایجاد بافت جوشگاهی (اسکار) در تاندون و کوتاه شدن آن می گردد.

اگرچه ترمیم تاندون اغلب اوقات به صورت سرپایی انجام می شود، برخی از افراد دست کم برای مدت یک شب بعد از این عمل ممکن است در بیمارستان بستری گردند. نیاز یا عدم نیاز هر فرد به بستری در بیمارستان تابعی از وضعیت سلامتی وی خواهد بود.

جراحی ترمیم تاندون زانو را می توان با استفاده از بی حسی موضعی (نخاعی) انجام داد که در آن فرد در قسمت تحتانی بدن خود هیچ چیزی را احساس نمی کند. گاهی اوقات نیز می توان تنها آن اندامی که قرار است تحت جراحی قرار گیرد را بی حس نمود یا از بی هوشی عمومی برای این عمل بهره جست.

به منظور اتصال مجدد تاندون پاتلا، جراح بخیه هایی در داخل این تاندون زده و سپس این بخیه ها را از داخل سوراخ هایی که از بالا تا پایین کشکک زانو ایجاد نموده عبور می دهد. سپس این بخیه ها با دقت به قسمت فوقانی کشکک گره زده می شوند تا تاندون تحت تنش مناسب قرار گیرد. این اقدام همچنین موجب می شود که کشکک زانو در وضعیتی مشابه با زانوی سالم قرار گیرد.

گزینه دیگر برای ترمیم پارگی تاندون زانو، استفاده از بخیه لنگری یا انکور (anchor suture) است. در این روش جراح از طریق ایمپلنت های کوچکی به نام انکور تاندون را به استخوان متصل می کند. استفاده از این روش به این معناست که دیگر ضرورتی برای سوراخ کردن کشکک زانو وجود نخواهد داشت.

برای اینکه ترمیم با محافظت بیشتری صورت گیرد، برخی جراحان از یک وایر، بخیه یا کابل برای نگه داشتن کشکک در محل خود تا زمان بهبودی استفاده می کنند. در چنین حالتی، این وسایل نیز باید در طی یک عمل جراحی دیگر خارج شوند. جراح پیش از عمل ترمیم تاندون پاتلا این موارد را با شما در میان خواهد گذاشت. گاهی اوقات نیز تصمیم به کارگذاری این ابزارها در هنگام عمل و به دنبال مشاهده آسیب قابل توجه و پارگی شدیدتر از حد انتظار اتخاذ می گردد.

اگر تاندون شما قبل از عمل خیلی کوتاه شده باشد، اتصال مجدد آن به کشکک زانو دشوار خواهد بود. در چنین حالتی ممکن است احتیاج به پیوند بافت جهت طویل ساختن تاندون داشته باشید. گاهی اوقات برای این کار از بافت های اهدایی (آلوگرافت یا پیوند از شخص دیگر) استفاده می شود.

کوتاه شدن تاندون ها اغلب در مواردی رخ می دهد که مدت زیادی (بیش از یک ماه) از آسیب گذشته باشد. تخریب شدید حاصل از آسیب یا بیماری های زمینه ای نیز ممکن است موجب کوتاه شدن بیش از حد تاندون گردند. در صورت نیاز، جراح پیش از رفتن به اتاق عمل در خصوص این اقدامات مضاعف نیز به شما توضیح خواهد داد.

عوارض جراحی
شایع ترین عارضه ترمیم جراحی تاندون زانو ضعف و ناتوانی در حرکت عنوان شده است. گاهی اوقت ممکن است پارگی مجدد در تاندون رخ داده و تاندون ترمیم شده از کشکک زانو جدا گردد. به علاوه، وضعیت قرارگیری کشکک نیز پس از این عمل متفاوت خواهد بود.

همانند هر جراحی دیگری، عوارض بالقوه عمل ترمیم Patellar tendon شامل عفونت، باز شدن یا دهیسنس زخم (Dehiscence)، لخته خون و عوارض ناشی از داروی بی حسی خواهد بود. پس از جراحی ممکن است برای کاهش زانو درد احتیاج به کمپرس سرد و نیز داروهای مسکن داشته باشید. تقریباً دو هفته بعد از عمل بایستی مجدداً جهت کشیدن بخیه های خود به مطب جراح مراجعه کنید.
منبع : https://doctorshahrestani.com/